1.Bardzo uważnie słuchaj swojego dziecka- podczas rozmowy utrzymujcie ze sobą kontakt wzrokowy, nie patrz w tym czasie w telefon ani nie oglądaj telewizji.
Dobre słuchanie oznacza akceptację tego, co mówi nasz rozmówca, nie wyśmiewamy się, zadajemy pytania.
2.Nasze dziecko ma uczucia, akceptujemy je — nasze dzieci przeżywają silne uczucia i tak jak my potrzebują akceptacji, możemy je wyrazić stwierdzeniem „rozumiem, że…” , gdy dziecko otrzyma empatyczną odpowiedź ze strony rodzica, będzie w stanie sobie poradzić z uczuciami.
3.Określamy uczucia dziecka — naszym zadaniem jako rodzica jest pomoc naszym dzieciom w rozpoznawaniu i nazywaniu emocji — czekamy, aż dziecko będzie gotowe na rozmowę, zaczynamy ją od słów „wygląda na to, że….” , „wiem, co czujesz…”, na spokojnie prowadzimy rozmowę.
Powyższe kroki stosujemy, gdy:
-nasze dziecko przeżywa trudne uczucia i ma z nimi problem,
-mamy czas na słuchanie,
-dziecko ma ochotę na rozmowę.